Kes Cabul: Reformasi Mengiktiraf Mangsa Kanak-Kanak Sebagai Saksi Tunggal

KES CABUL KEHORMATAN BUKAN REMEH

Banyak kes gangguan seksual dan cabul yang dilaporkan ke pihak polis tidak mendapat layanan sewajarnya. Ada yang terhenti di balai, terutama apabila tertuduh berstatus VVIP, mempunyai hubungan dengan pihak berkuasa, atau kes dianggap “remeh” berbanding kes jenayah lain. Sikap sebegini bukan sahaja menafikan hak mangsa, malah menghantar mesej berbahaya kepada masyarakat: jika pelaku cukup berpengaruh atau mangsa dianggap tidak penting, keadilan boleh ditangguhkan atau dikuburkan.

Realiti Cabaran Pembuktian

Dalam kebanyakan kes cabul yang melibatkan kanak-kanak, keterangan mangsa adalah satu-satunya bukti utama. Rakaman CCTV atau saksi lain jarang sekali wujud. Namun, undang-undang sedia ada masih cenderung menuntut bukti fizikal atau saksi tambahan sebelum sesuatu kes dibawa ke mahkamah. Ini menjadi cabaran besar kerana sifat jenayah seksual selalunya berlaku secara tertutup dan tanpa saksi luar.

Mengapa Mangsa Kanak-Kanak Layak Diiktiraf Sebagai Saksi Tunggal

Kanak-kanak biasanya tidak mereka-reka cerita dalam hal sebegini, apatah lagi jika disokong dengan tanda-tanda trauma yang jelas. Oleh itu, keterangan mereka wajar diberi kedudukan sama seperti bukti kukuh yang lain. Pihak penyiasat mesti mempunyai kepakaran pediatrik dan psikologi bagi menilai keterangan mangsa secara profesional, memastikan siasatan telus, berempati, dan tidak mematahkan semangat mangsa untuk bersuara.

Seruan Kepada Penggubal Undang-Undang

Penggubal undang-undang perlu lebih teliti dan berani melakukan reformasi perundangan berkaitan saksi tunggal, khususnya apabila mangsa adalah kanak-kanak. Keutamaan mesti diberikan kepada perlindungan mangsa, bukannya keselesaan atau kepentingan pelaku. Jika kita gagal memperkukuh undang-undang ini, kita bukan sahaja menggadaikan keadilan, malah membiarkan pelaku terus bebas mengulangi jenayah.

Kesimpulan

Reformasi undang-undang adalah kunci untuk melindungi golongan paling rentan dalam masyarakat. Setiap laporan daripada mangsa, terutamanya kanak-kanak, perlu dilihat sebagai peluang untuk menegakkan kebenaran, bukan sebagai beban pentadbiran. Keadilan yang ditangguhkan adalah keadilan yang dinafikan.